ψυχολογια παιδιου 1-2 ετων

Το δεύτερο χρόνο θα παρατηρήσετε ότι το παιδί συνεχίζει με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση τις προσπάθειες να τα καταφέρει μόνο του. Φροντίστε να μην του κόψετε τη φόρα, αλλά αντίθετα να εκμεταλλευτείτε αυτή τη φάση, για να ενισχύσετε την αυτονομία του. Θα διαπιστώστε ότι όλο και περισσότερο οι προσπάθειές του θα στέφονται από επιτυχία.

Το δεύτερο χρόνο το παιδί θα συνεχίζει να παίζει με πολλά από τα παιχνίδια που είχε τον πρώτο χρόνο. Όσο όμως αυξάνουν οι ικανότητές του, θα παρατηρήσετε ότι μαθαίνει όλο και πιο σύνθετες κινήσεις.

Η συμπεριφορά του παιδιού κατά την ηλικία των τριών ετών είναι γεμάτη αντιφάσεις. Τη μία στιγμή μπορεί να είναι γλυκό και συνεργάσιμο και την άλλη δύστροπο και αντιδραστικό. Εγωκεντρικό καθώς είναι, δεν έχει μάθει να διακρίνει ανάμεσα σε αυτό που θέλει να γίνει και σε αυτό που πρέπει ή μπορεί να γίνει...

Το «όχι» είναι μία λέξη που σίγουρα ακούει πολύ συχνά το παιδί, μόλις αρχίζει να περπατά, καθώς το αποτρέπετε από το να αγγίζει πράγματα ή από εγχειρήματα που εγκυμονούν κινδύνους. Κάποια στιγμή, λοιπόν, το δεύτερο χρόνο της ζωής του θα παρατηρήσετε ότι και το ίδιο θα αρχίσει να χρησιμοποιεί τη λέξη «όχι» όλο και πιο συχνά.

Μέχρι πρότινος το μικρό σας έδειχνε ενδιαφέρον για οτιδήποτε και σύντομα το παρατούσε εκδηλώνοντας πλήρη αδιαφορία. Καθώς μεγαλώνει όμως, κάποια πράγματα γύρω του αρχίζουν να αποκτούν ξεχωριστή σημασία...

Το παιχνίδι ρόλων είναι η πιο αγαπημένη απασχόληση στην ηλικία αυτή. Και ξέρετε κάτι; Για εκείνα η μίμηση δεν είναι καν παιχνίδι. Απλά τα παιδιά γύρω στα δύο δένονται στενά με τα σημαντικά ενήλικα πρόσωπα της ζωής τους -κυρίως τη μαμά και τον μπαμπά- και επιδιώκουν να κάνουν ακριβώς ό,τι και οι γονείς τους, σαν να είναι η σκιά τους...

Την πρώτη φορά που θα δείτε το μικρό σας να πέφτει στο πάτωμα τσιρίζοντας, χτυπώντας πάνω κάτω χέρια και πόδια, ίσως ανησυχήσετε. Αν ανταλλάξετε πληροφορίες με γονείς που έχουν μεγαλύτερα παιδιά, θα ανακαλύψετε ότι πρόκειται για κάτι αρκετά συνηθισμένο.

Κάποια στιγμή, στα μέσα του δεύτερου χρόνου, το μικρό σας που ήταν πάντα πρόθυμο να μοιραστεί τα πάντα με όλους, μπορεί να γίνει εξαιρετικά κτητικό. Πολλοί γονείς δυσανασχετούν με το πείσμα του μικρού τους να μη δίνει σε άλλα παιδιά πράγματα ή παιχνίδια που πολλές φορές δεν είναι καν δικά του.

«Τόσο δα μικρό και δείχνει κιόλας αδυναμία;», θα σκεφτείτε την πρώτη φορά που θα διαπιστώσετε ότι το μικρό σας εκφράζει τάσεις προσκόλλησης στον μπαμπά ή τη μαμά.

Κατά τις δύο με τρεις τα ξημερώματα ή λίγο αργότερα το παιδί σας σαν μικρό φαντασματάκι μπορεί να κάνει την εμφάνιση στην κρεβατοκάμαρά σας. Εκτός από τη μερίδα των ειδικών που φροντίζουν να περάσουν το σωστό μήνυμα ευθύς εξαρχής, πολλοί γονείς αναφέρουν ότι έχουν περάσει από τη φάση που το μικρό προτιμά να κοιμάται μαζί τους παρά στο κρεβατάκι του.